viernes, 13 de agosto de 2010

FIN DE SEMANA POR BURGOS ¨LAS MERINDADES¨

Bueno en esta ocasión la cosa llevo algo más de tiempo. Y gracias al trabajo de Carlos, el guía, pues si no es por el no vamos a ningún sitio esi fin de semana.
Total que el se encargó de planear el viaje y con mucho acierto diría yo.
El viaje comenzó de Sábado, temprano para aprovechar bien el tiempo. Aunque el tiempo precisamente fué lo que nos complicó un poco aquella mañana. Salimos de Oviedo a eso de las 8 creo y estaba nublado, pero hay amigo cuando llegamos cerca de Llanes. Empezó a llover a base de bien y claro la primera parada no se hizo esperar.
Paramos en cuanto pasamos de Llanes, antes de llegar a Buelna. Una marquesita del autobús, sirvió para que pudiéramos colocarnos los trajes de agua. Y ya de paso pues para tomar un cafetín en el bar de enfrente. Y ya puestos, probar suerte con la primitiva.
Después de una parada de 1 hora aproximadamente y viendo que parecía que la lluvia paraba. Salimos de nuestro refugio.
Pero de parar nada, más agua, mucho tráfico y lento hasta que llegamos a la autovía. Paró de llover y se rodaba bastante mejor. Una buena marcha nos llevó hasta Torrelavega. Pero allí empezaron los primeros contratiempos a cuenta de los dichosos aparatitos llamados NAVEGADORES.
continuara...........................
Bueno ya está bien de tener aparcada esta crónica.
Después de solucionar el tema de los navegadores, nos dirigimos hacia el puerto de El Escudo, carretera muy buena cuando el tiempo acompaña pero muy chunga si hay niebla y encima llueve.
Una vez pasado el Escudo y no me acuerdo exactamente si  antes o despues de llegar a Corconte, tomamos un desvío a la izquierda que nos llevaría derechitos hacia las Merindades Burgalesas. Primero la carretera era más bien mala, la típica de esas que hay por León y Burgos, que parece que vas por encima de las olas del mar. Pero eso fueron pocos km´s. En adelante la carretera se volvería sinuosa pero de buen firme y sobre todo la zona por la que discurría. Justo pegado al Río Ebro.



Durante unos kilómetros seguimos el curso del Río como si de otra carretera paralela se tratase.
Nuestro siguiente paso era buscar un pueblo donde comer, habíamos pasado por algunos pero en lso que no se adivinaba ningún sitio donde comer y  ya tarde, más de las 2:30 llegamos a Trepaderne. un pueblo que parecía más grande y donde sin duda habría sitios para comer. Por fín comimos algo que ya había una hambre importante, pero eso sí, primero un vinín.




Despues de asentar el estómago y de echar una parrafada en condiciones y de como no, después de criticar la comida, al camareru y todo lo que se mena, pues ya estábamos listos pa volver a montar encima de la moto y de nuevo ruta.
Ruta que nos llevaría por varias poblaciones de Las merindades pero no lás más importante, que quedarían reservadas para el día siguiente.
Pero con eso y todo todavía nos dio tiempo a pasar y visitar el Castillo de Frías y el pueblo. Típico pueblo de los que salen en las películas y series tipo Águila roja. Tiene mucho encanto el pueblo y sobre todo el Castillo, muy bien conservado y sobre todo restaurado pero respetando todo lo original nada de modernidades, como parece que está de moda hacer últimamente con los castillos que restauran. Este conserva toda su belleza original.
También su puente conserva todo lo tradicional y está conservado en un estado impecable.

En el pueblo existen unas tiendas con un encanto especial. Una de ellas, la que nosotros visitamos, esta ubicada dentro de una cueva cavada en la propia Roca. La verdad que es digno de ver.
También hay mucho negocio de restaurantes y terrazas, que me imagino funcionarán en la época del Verano.
Después de visitar más o menos bien Frías, nos dirigimos a rodar un poco, pues queríamos ir hasta Medina de Pomar para ver otro castillo si el tiempo nos lo permitía y el Castillo merecía la peno ver. Pero no sin antes pasar por un pueblo que se llama Tobera, donde hay una iglesia o capilla muy peculiar, también hay un puente que por poco se nos hunde bajo nosotros. Y visitamos una pequeña cascada.

Todavía nos quedaría tiempo para dirigirnos a visitar Puentedey, deslizándonos por una carretera perfecta para curvear, con un asfalto perfecto y disfrutar de la moto y de unos paisajes espectaculares. Cuando llegamos a Puentedey, enseguida nos dimos cuenta del por que de ese nombre. Prácticamente más de la mitad del pueblo está ubicado sobre un puente natural en la Roca que sobrevuela el Río Ebro  y que sinceramente es espectacular y digno de ver. Otra manera el pueblo es un pueblín pequeño que lo único qeu tiene es ese puente y claro, el encanto de esos pueblos burgaleses que cuando llegas a ellos parece que as llegado a una época pasada, donde todavía no existían las motos. Después de dar un paseín y de hacer un poco de comedia(como no) no fuimos hacia las motos.
Desde allí nos dirigimos hacia Medina de Pomar. Ya se empezaba a poner algo oscuro el día y aun no teníamos ni donde dormir ni donde cenar ni na. Pero no hay nada que interrumpa el viaje a unos moteros acostumbrados a todo, o a casi todo.........

Llegamos a Medina y lo primero que hicimos fué preguntar para llegar al castillo. Llegamos al castillo y nos dio la impresión desde la puerta que estaba demasiado moderno por el interior y encima cobraban 4EUROS por la entrada. Nos pareció  caro y nos fuimos dando un paseo por el casco antiguo. Tuvimos tiempo de ir a una taberna a tomar una cerveza, donde nos confundieron primero con que éramos catalanes y luego gallegos, eso nos dio pie a entablar conversación con la camarera que además nos indicó a donde ir y donde había fiesta y todo vamos. Con la misma nos despedimos y nos dirigimos hacia Villarcayo.
allí fuimos recibidos con todo tipo de celebraciones fiesteras, pasacalles, música, desfiles y que se yo cuanto más. Una cosa que nos llamó la atención fué que todo estaba lleno de banderas españolas, algo que no debería de chocar a nadie, pero........
Bueno aparcamos las motos y nos pusimos a buscar donde dormir y nos indicaron un hostal a las afueras del pueblo y que después de caminar bastante, pues a alguien se le ocurrió decir que estaba a 5 minutos y fueron 12 o 15. Pues encontramos el hostal. La verdad que tenía muy buena pinta y después de que nos enseñaran las habitaciones decidimos que nos quedábamos allí. Otra vez andando a por las motos, yo ya no podía más, esto de caminar no ye lo mio. Recogimos las motos y de vuelta pa el hostal, nos instalamos, una ducha y cambio de ropa. Ya estábamos listos pa la fiesta. Fuimos andando lógicamente pa en el caso de beber algo no tener que andar con la moto. Después de andar por el pueblo entre tanta gente, ruido, fiesta y comedia, nos dispusimos a buscar donde cenar. Y hay amigo eso si que fué una odisea. Claro, el día de la fiesta, sin reserva ni en los sitios baratos y menos en los caros(bendita crisis)y hubo que ir preguntando. Nos recomendaron unos pero todo lleno pero hasta toda la noche, osea una cosa exagerada. Entonces me topé con un chabal que conozco de Oviedo y después de una parrafadina me dijo don de había uno que igual tenía sitio. Hacia allí fuimos y la verdad que si nos cogía pero tuvimos que esperar un cuanto. Cuando entramos y con la fame que teníamos no nos apetecía más que un plato conbinao y una sangría. La verdad que no estuvo mal después de las vueltas que nos costó encontrar donde cenar.
A continuación nos fuimos un poco hasta la fiesta y a tomar algo. pero no estiramos mucho la noche pues al día siguiente había bastante que hacer y unos cuantos km´s que rodar.
Al día siguiente amaneció un día espectacular, sobre todo para rodar en moto y visitar lugares especiales.
Nos despedimos de los dueños, después de una parrafada con ellos, ya que son gente muy amable y además pasan mucho tiempo por Asturias y más concreta mente por el Oriente. Total que charlamos un ratín y con la misma salimos para que las motos nos llevaran hasta Cueva de ojo Guareña o algo así. Es una sitio de un paisaje espectacular y que sin duda hay que visitar. Eso sí con algo más de tiempo que nosotros, pro lo menos un día más. Vimos por donde se esconde el río, hay un camino echo con grava para poder bajar donde el río desaparece. Más arriba existe una iglesia que está totalmente construida debajo de la roca, llama mucho la atención lo bien conservada que está. A la otra parte de la montaña donde está la iglesia, por la otra vertiente hay una carretera que viendo la daban ganas de salir a rodar por ella. Pero en definitiva todo el paisaje es espectacular y siempre es lo mismo, falta tiempo para verlo todo.
A continuación ya se acercaba la hora de comer y ni había tiempo para entretenerse más y ni podíamos demorarnos en ir a comer, pues tampoco teníamos claro donde. Después de rodar un buen rato, paramos en un restaurante a la orilla de la carretera que parecía un poco cutre y que al final resulto que comimos muy bien y económico.
La verdad que comimos sin prisa pues después de no poder ver todo lo que queríamos, ahora resulta que nos sobraba el tiempo.
Fuimos en dirección de nuevo al puerto de El Escudo, donde a diferencia de del dos días antes ya no había niebla, ni lluvia ni nada que nos interrumpiese el viaje de regreso. Hicimos una parada en Unquera  para tomar un café y comprar unas corbatas. Allí fué donde vimos algo que a mí especialmente me llamó la atención.
Primero las motos, dos Honda GOLDWING de color gris plata, con todo los accesorios posible, bellas, grandes, simplemente IMPRESIONANTES y no bastaba con toso eso. si no que además acababan de llegar junto con sus dueños de un viaje especial, algo que yo mismo en no mucho tiempo también realizaré.
Venían de NORTH KAPP o CABO NORTE. Tenían puestas en la parte de atrás del baúl, sendas pegatinas que certificaban la realización del viaje. Además tuvimos la fortuna de poder hablar con los dueños, que nos vieron mirando las motos y nos saludaron. Eran don paisanos catalanes muy enrrolaos. Nos contaron cosas interesantes(al menos para mi) sobre la realización del viaje y bueno, un poco de charla.
A continuación salimos rumbo a Oviedo, pues ya se acercaba la hora para poder llegar, desmontar todo y descansar, pues al día siguiente había que currar.
Llegamos a Oviedo sin ningún contratiempo y después de pasar un fín de semana estupendo gracias al magnífico trabajo de preparación de mi colega Carlos, pues sin el nunca habría echo yo esta ruta. Lo único que nos faltó fué tiempo suficiente para verlo todo bien. pero en otra ocasión será.
Gracias por el esfuerzo.
Y a todos los que leáis esto, deciros que no os perdáis esta zona pues es una auténtica pasada.

ALGO SE ESTA FRAGUANDO-CABO NORTE 2011?

De momento no voy a poner nada que delate los planes ni nada. No vaya a ser que por cualquier chorrada al final no se llegue a realizar.
Pero se está fraguando y a pasos agigantados. Queremos tenerlo todo muy bien atado y organizado cuanto antes.
Estamos trabajando a tope en ello.
Más adelante seguiré con las noticias aunque sea con cuenta gotas, hasta que llegue un par de días antes de salir.  Y para eso queda una temporada. Pero el reloj sigue, TIC-TAC-TIC-TAC y no para................................Ya solo quedan unos..............................................140 días aprox. y bajando.

DE VISITA POR PALENCIA

Muy buenas a todos. En esta ocasión no me enrrollaré mucho.
Fué un fin de semana de esos que uno no piensa en hacer nada, pero aprovechando que Sandra estaba por tierras palentinas  de campamento................... Pues llamada de teléfono, como siempre claro. Primero a Carlos(alias GUÍA DEL DESFILADERO) después a Pablo(alias EL XABA) Y claro ya se sabe, si fuera pa dir a trabayar no nos poníamos de acuerdo ni pa dios, pero como se trata de andar en moto y de pasalo bien, pues eso que no tardamos ni 1 hora en ponesnos de acuerdo.
Salimos a eso de las 9 de la mañana creo de fuente sila. El día estupendo, la compañía también y a rodarrrrrrrr.
La ruta se hizo por San Isidro. En ese pequeño trayecto fué donde el GUIA de desfasó un pelín. Pa seguilu cuidadín, con decivos que ni a los mosquitos llos daba tiempu a chocar contra nosotros.Así hasta Boñar, rascando el asfalto en todes les cuves, creo que despues de aquel día tuvieron que mandar a una cuadrilla pa reparar la carretera. En Boñar donde paramos a desayunar algo. Entre otres coses un Donuts del día antes. Pero oye taba cojonudu. Despues de unes risotaes y tal, rumbo a Guardo para desde allí ir hasta Pino del Río.
Bueno no sin antes dar alguna vueltina a daque rotonda y por supuesto con tantu GPS y tanta hostia perdenos y terminar rodando como 4 o 50km más. Pa encima el GUÍA en el momento que no somos a seguilu por les curves pues como pa seguilu por les rectes. Ya tiraba pa Palencia defrente y claro a ver quien ye el guapu que sigue a la GTR y no digo a como nos pusimos pa poder casi llegar a donde el, por que me maten en casa.
Bueno después de todo una anécdota más.
Llegamos a Pino del Río sobre las 13:15 y recogimos a Sandra para tirar hasta Palencia a comer.
Para ir a Palencia todo muy monótono, como en casi toda Castilla, unas rectas interminables, lo ideal para que te de el sueñu y terminar en la cuneta.
Llegamos 1 hora más tarde justo al centro de la ciudad, a la mismísima plaza mayor. Y las motos allí claro, pa chulos nosotros.
Bueno sin más contemplaciones buscamos allí mimo pa comer. Pero antes observar el ambiente y todo, no nos llevemos alguna sorpresa.
Bueno después de comprobar ciertos parámetros nos decidimos a comer en el priemro que visitamos que se llamaba creo que LA PLAZA Mientras tomábamos algo nos prepararon la mesa y ala, a comer. De la comida nada que decir y de los precios tampoco, pero el servicio, dejaba bastante que desear.
Comimos sin darnos mucha prisa y a eso de las 4:30 ala, de nuevo ruta hasta Pino del Río, pues Sandra tenía que estar allí no más de las 7.
Llegamos a Pino y como era temprano tomamos una en un barín del pueblo para despedirnos de Sandra.
Salimos de nuevo, esta vez para ir en dirección a Guardo, luego a la Robla para pasar por el Pajares. Antes de salir habíamos hablado de para a tomar algo en el Pajares, y diz El GUÍA ¨no hombre que va ye muy lejos vamos a parar antes¨Bueno total que tira y tira y tira y na que el tío no paraba. Pero qué. Nada.
Llevonos hasta Pola de Lena y cuando paramos donde el quería encima taba cerrau. Ye que igual se metía la niebla, ye que igual llovía, decía el. Voy date niebla y agua. Total que ya hasta Oviedo, donde tomamos unes botellines de Sidra en la Sidrería el Mayu. Unes cuantes risotaes y llegar llegamos a les 8:30 pero yo no llegue
a casa hasta las 12:30.
En definitiva, otru días cojonudu y además sirvió para rodar de nuevo con Pablo y María, pues hacía bastante que no lo hacía.
Hasta siempre.
UP THE BIKER´s

CONCENTRACIÓN EN LAGO DE SANABRIA

Bueno ya va siendo hora de que ponga algo aquí.
Aprovechando que me encuentro frente a esta pantalla escuchando música, como no de MAIDEN, el último disco que me parece increiblemente bueno. bueno pues como que me anima y empiezo a recordar ese día tan extraño, era viernes si mal no recuerdo y como las 7 o las 8 de la tarde, lo que no recuerdo es la fecha.
Total que tando yo tomando alguna que otra VALL-DAMM en el RAFAGAS, me acordé de la concentración de Lago de Sanabria e inmediatamente llamé a Carlos, alias GUIA DEL DEFILADERO. Como no podía se de otra manera enseguida nos pusimos de acuerdo en hora y lugar de salida para el día siguiente.
9 de la mañana en Fuente Sila.
Puntuales como si fuéramos británicos allí estábamos los 2 con nuestras maquinonas.
EL día pintaba algo nuboso pero como siempre solo en Asturies, por que en el resto del planeta brillaba un Sol totalmente resplandeciente.
La primera parada como ya es habitual fué en la venta de LA TUERTA, (esta vez puselo bien a la primera)
Cafetín y de nuevo pa lante.
Debo de tar muy mál por que la verdad que ni me acuerdo de donde comimos. A sí hombre, en un merenderu  cerca, muy cerca de La Bañeza, entre la Bañeza y Santa Maria del Páramo. Lo que si recuerdo es que disfrutamos de una ruta estupenda y el merenderu de puta madre, no como en la piscina de La Bañeza que despues de tar viendonos aprarcar las motos y despues de bajanos, quitanos los cascos y todo, nos diz la tía que allí no se puede aparcar. Y todo ello a 2 metros de ella delante de sus narices.
Bueno que al final tampoco pudimos comer allí por que nos querían cobrar la entrada y pasamos. Creo que acertamos. Pudimos comer un buen plato combinado y de paso tambien pudimos ver la F1 y como no, hechar una siestina sobre cama improvisada. Mientras Carlos aprovechaba pa refrescase un poco.
a continuación derechos pa Sanabria por esa maravillosa carretera que une La Bañeza con ese magnífico entorno del Lago de Sanabria.
Llegariamos sobre las 7 de la tarde y lo primero ir al sitio de acampada para pillar la inscripción y estar tranquilos. A continuación bajamos al pueblo para tomar algo y ver la exhibición. No sin haber dejao montao el campamento claro.
Pero primero al lío de tomar algo. El ambiente era estupendo, sin haber demasiao mogollón. Entramos en una sidrería. Atención como les de Asturies. Joder y la sidra que además de ser hecha allí era exactamente iguañl que la nuestra y encima estaba COJONUDA. Hay que jodese, ir a tomar sidra a Sanabria, como llevar fierro a Bilbao. Bueno el caso ye que como no había vasos libres de sidra en esi momentu, pues pa tomar los primeros culines hubo que improvisar. Pues un vasu de COCA COLA de esos que son como de cartón y grandes, pues unu de esos hizo las veces de vasu de sidra. AL final tomamos 3 o 4 botellines de sidra y sentó como diós.
A continuación a dar una vueltina por los chiringuitos y ver las máquinas que por allí había. También había que comprar algo pa las parientas pero me reservo el derecho de decir lo que compramos.
También hubo tiempo de ver la primera parte de la exhibición de motos y de CUADS.
Según Carlos el año pasado había más gente que en este, ya se sabe, con la crisis la gente se corta.
Al poco rato nos fuimos a Puebla de Sanabria a cenar. No lo hicimos mal pero bueno tampoco fué una cosa espectacular. Después de fartucanos regresamos a la concentración.
La 2ª parte de la exhibición estuvo bien, al igual que la primera, salvo un percance a última hora cuando ya era de noche. Uno de los acróbatas que manejaba un CUAD, se salió y llevo por delante a varios de los asistentes, teniendo que intervenir una ambulancia, quedando de esa forma clausurada la exhibición.
De noche, dos chabales curiosinos como nosotros y encima de fiesta, pues que toca. Ir al los sitios de ambiente y tomar unos cacharrionos, por que otra cosa na. Pa luego tirar pa la tienda de campaña  a intentar sobar, cosa que se nos antojaba algo complicada, como así resultó.
No hubo manera posible de pegar ojo. Algo normal teniendo en cuenta que nos pusimos donde taba to dios con el MACHUMBA CHUMBA y tocaba jodese y aguantar.
Por la mañana del día siguiente quien aguantaba el tirón?
Bueno aquí estoy de nuevo para continuar con el tema y como no sigo escuchando la misma música. El nuevo disco de la Doncella. THE FINAL FRONTIER, increíblemente bueno, quizás el mejor junto a THE PICE OF MINE, cuanto más lo escucho más me gusta.
Bueno al lío. Como aguantamos el tirón? Pues muy malamente. Primero cuando nos ponemos a desmontar las tiendas nos damos cuenta de que por debajo están empapadas de la rosada de la noche. Claro eso nos obliga a tener que ponerlas a secar, sacudirlas y esperar. Encima de no poder con los cojon...........es, esto.
Total que cuando terminamos de recoger y de preparar las motos pa marchar habían pasdo un par de horas y eran ya las 11 de la mañana.
Sobre esa hora nos decidimos a marchar por donde habíamos venido o más bien por donde no deberíamos.
Aunque la verdad que el día se prestaba a rodar en moto pues estaba un día esplendido.
Lo que si nos extrañó fué que nada más salir de Lago de Sanabria, el primer control. Y hay que jodese, al primero que pasa que como no, siempre será Carlos, pues por algo ye EL GUIA DEL DESFILADERO. Ala
a paralu pa soplar. Y yo que voy tovía enfilau, pero como voy detrás y con una moto digamos más civilizada, pues naada y además cuando intanto parar, más que nada por solidaridad, me dicen que siga. Hay que jodese. Bueno en realidad hayq ue ser agradeciu, je je je.
 Lo malo fué el rodeo que dimos pa llegar al mismo sitio. Y no fué malo por el rodeo si no por lo jodíos que tabamos, por lo menos yo.
Total que dimos una vueltina, digamos turística por la provincia de Zamora y su capital. (buena tierra)
Bueno en fín que despues de despistanos un poco y tomar algo en la plaza mayor de Zamora nos dijimos a nosotros mismos que desde allí hasta la Venta la Tuerta pa comer. Así lo hicimos. Pero yo la verdad hacía mogollón de tiempo que no lo pasaba tan mal encima de la moto. No por nada, solo por que estaba tan cansau que les pasé canutes.
Llegamos a eso de las 2 del medio día a La venta, justo a tiempo de ver la F1 y eso que tuvimos que parar a repostar.
Comer comimos a mi entender muy bien. Ahora mismo no recuerdo los platos. A sí, Chipirones a la plancha, pulpo y Secreto de Ibérico. Estaba bueno, aunque quizás  un pelín caro, no se, pues no recuerdo el precio.
Total que después de fartucanos un poco de nuevo en ruta para ya tirar hasta Oviedo. Pasamos el Pajares pa  
no variar con niebla, aunque no muy espesa. Y como no cuando llegamos a Oviedo, pues a tomar algo en un sitio bueno y además el dueño es motero. El Teitos. Y sorpresa. La TPA andaba por allí. Ojo con Ana  quq tien más peligru que una caja bombes.. Allí pasamos un ratín tomando unes garimbes y recordando temas del fin de semana y como no, planeando más cosas.
Hasta la próxima.
UP THE BIKER´S y UP THE IRON´S



Continuará..................................En otro momento, bueno no, en otra historia.